Wat is de betekenis van baccalaureus?

iemand die een baccalaureaat heeft. In Nederland, vóór de invoering van de bachelor-masterstructuur in 2002: iemand die het baccalaureaat heeft verkregen na een vierjarige hbo-opleiding, bv. in richtingen als bestuurskunde, economie, juridische dienstverlening en lerarenopleiding; tot 1981 ook: iemand die een vijfjarige univers...

baccalaureus - Zelfstandignaamwoord 1. (historisch) academische titel, te behalen na drie tot vier jaar hoger onderwijs 2. iemand die het baccalaureaatsexamen heeft behaald Woordherkomst van middeleeuws Latijns baccalaureus "gevorderd student" Synoniemen bacc. (wo) bc. (hbo) Verwante begrippen...

[Lat. Artium Baccalaurius, afk. A.B.] (lett.: de gelauwerde) iem. die het baccalaureaat behaald heeft.

(bakkalaureus) iemand die het baccalaureaat gehaald heeft

of Baccalareus, degene, die het baccalaureaat heeft verkregen, den laagsten der academische graden in de wijsbegeerte, de verschillende takken van godgeleerdheid en kerkelijk recht. Zie ook Doctoraat en Licentiaat.

iemand, die het baccalaureaat bezit

m. (...rei), iem. die het baccalaureaat heeft behaald.

in het Frans bachelier en in het Engels bachelor, is een academische titel van lagere rang, vroeger door alle Universiteiten uitgereikt en thans nog aan de Engels-sprekende en Franse Universiteiten verleend. Aan Amerikaanse Universiteiten verkrijgt men deze titel op grond van een algemeen voorbereidend academisch onderwijs, waar van eigenlijke vaks...

m. baccalaurei (Lat. bacca laurea = laurier: eig. gelauwerde; iem. met de laagste van de vier academische graden: baccalaureus, licentiaat, magister, doctor); l. e-us, e-i.