Wat is de betekenis van Attributief?

attributief - Bijvoeglijk naamwoord 1. toekennend, toeschrijvend, toedelend 2. de eigenschap hebbend van een attribuut of fungerend als attribuut 3. (taalkunde) bijvoeglijke bepaling, attribuut (woordgroep die een eigenschap definieert van een gerelateerd element) 4. :Een groot huis. 5. ::In deze zin staat groot vóór huis, dus is g...

attributief - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: at-tri-bu-tief 1. wat als bijvoeglijke bepaling gebruikt wordt ♢ in 'de mooie jongen' is 'mooie' attributief gebruikt Bijvoeglijk naamwoord: at-tri-bu-tief de/het attrib...

[Fr. attributif] gebruikt als bijvoeglijke bepaling bij een zelfstandig naamwoord, bijv.: het zieke kind (tegenst. predikatief, z.a., bijv.: het kind is ziek); attributieve genitief, tweede naamval van een persoons- of zaaknaam als behorend bij een zelfstandig naamwoord, bijv.: moeders schoenen,...

toekennend; als bijvoeglijke bepaling gebruikt

Een bijvoeglijk naamwoord staat in attributieve positie als het voor een zelfstandig naamwoord staat (‘een roodhuis’), in predikatieve positie als het na een werkwoord komt (‘het huis is rood'). Het is grammaticaal attributief als het alleen attributief kan voorkomen (‘hij is een beste man’), en grammaticaal predikatief als het alleen predikatief k...

byvoeglike bepaling wat voor die gekwaliliseerde substantief geplaas word.

bn. bw. (taalk.) als bijvoeglijke bepaling gebruikt, in tegenstelling met praedicatief.

als attribuut dienend.

bn., bw. (Lat. attributivus: spraakk. als attribuut dienend): een attributief, bn.