Wat is de betekenis van Ascese?

Ascese is een Grieks woord, dat verwijst naar de beoefening van zelfdiscipline en zelfverloochening teneinde spirituele groei of verlichting te bereiken. Het wordt vaak gebruikt in de context van religie en spiritualiteit en kan verwijzen naar een reeks oefeningen of praktijken die worden ondernomen om de geest te verfijnen of te purificeren. A...

Ascese of ascetisme (van het Grieks: ἄσκησις áskesis, "oefening" of "training") is een religieus of filosofisch geïnspireerde levensstijl die wordt gekenmerkt door onthouding van zinnelijke geneugten, vaak met het doel geestelijke doelen na te streven. Een ascetische training heeft niet alleen betrekking op het lichaam, maar omvat ook het discipli...

ascese - Zelfstandignaamwoord 1. (religie) (filosofie) onthouding van alle zingenot uit religieuze overwegingen Synoniemen ascetisme Verwante begrippen asceet

ascese - zelfstandig naamwoord uitspraak: as-se-se 1. sobere en strenge levenswijze ♢ de nonnen leefden in ascese Zelfstandig naamwoord: as-se-se de ascese

Ascese (van het Griekse askèsis, oefening, training) duidt op oefeningen, die door een strenge tuchtiging van met name het lichaam (vasten, onthouding, bijvoorbeeld van seks of van spreken) proberen boete te doen, een kracht te tonen of te bewerken of een kwaliteit van de geest (bijvoorbeeld van de aandacht) te versterken. Door onderwerping van het...

Ascese (gr. inspanning, training) is een manier en een stijl van leven die de mens zichzelf oplegt of die hem door anderen wordt opgelegd. Dat gaat gepaard met afgrenzing en afzondering van de rest van de maatschappij, inclusief de familie. De Russische kerk noemt haar grote asceten ‘overwinnaars’ en ‘heldhaftige strijders’. Oorspronkelijk komt het...

[Gr. askèsis = oefening, van askein = zich toeleggen op] christelijke oefening in de onthouding van het geoorloofde, om zich te oefenen en sterken tegen de verleiding van het ongeoorloofde, en om zich verdiensten te verwerven.

onthouding; vrome en sobere levenswijze

Zie: Kuisheid.

strenge en vrome levenswijze; boetedoening; levenswijze der monniken; doding des vlezes.

(Gr.: askeo, zich oefenen, askèsis, lichaamstraining, ook: zich in een deugd oefenen) betekent in christelijk spraakgebruik: 1.de weerstanden overwinnen, die door de erfzonde losgeraakte driften ons in de weg leggen bij het streven naar een deugdzaam christelijk leven. Zulke driften zijn: toomloze genotzucht, ongeordend geslachtelijk begeren...

(<Gr.), v., systematische onthouding van zingenot uit religieuze overwegingen, al of niet gepaard met zelfkastijding.

(Gr. oefening), oorspr. de matige levenswijze der athleten als zij zich op het kampspel voorbereidden. Thans: systematisch streven naar volmaaktheid, negatief door sterven aan zichzelf (bv. onthouding van spijs), positief door versterking van het leven in en door God.

(1, algemeen) is een woord van Griekse herkomst, dat oorspronkelijk „oefening” betekent. In zijn bijzondere betekenis van „oefening tot godzaligheid” is het echter vrijwel uitsluitend in gebruik. De hoofdgedachte is deze, dat men zich bepaalde dingen moet ontzeggen om daardoor in religieuze zin verder te komen. Het eigen Ik,...

v. (Gr. askesis eig. oefening: strenge en vrome levenswijze, boetedoening, versterving; zelfkastijding; inz. beoefening der christelijke volmaaktheid [door het lagere, zinnelijke zoveel mogelijk te onderdrukken]).

onthouding v. zingenot, zelfverloochening. Asceet, iemand, die zich a/d A. heeft gewijd.

Ascese - (Gr., = oefening), meer in het bijzonder de beoefening van de deugd ter vervolmaking van zichzelven, vandaar het streven naar de volmaaktheid, deugdleven. Dikwijls verbonden met mystiek als twee vormen van geestelijk, op de vereeniging met God gericht leven, waarin bij de ascese de nadruk ligt op de menschelijke werkzaamheid, de oefening o...

(as’se:zə) v. [Gr. askein, zich oefenen] streng-vrome levenswijze

of askese betekent oorspronkelijk oefening (van het Griekse woord askesis) of beter nog training. Want inderdaad noemden de Griekse athleten hun training askese. Deze training eiste onthouding van alles, wat te lekker smaakte of te veel was. En zodoende kwam bij dit woord het begrip onthouding op den voorgrond. Door onthouding van aardse genoegens...

is van oorsprong een Heidensch begrip. De Grieken gebruikten het woord (dat letterlijk oefening beteekent) voor de lichamelijke onthouding der athleten, die zich voorbereidden voor den kamp. Verder kreeg het woord een zedelijke beteekenis, n.l. beheersching en dooding der zinnen in den weg van wereldontvlieding, tot verkrijging van meerdere geestel...