Wat is de betekenis van Armoede?

armoe en (gew.) armoei, v., 1. de toestand waarin iem. verkeert die arm is, die bijna niets heeft om van te leven: de armoede der bevolking; gebrek en armoede ; dagen van armoede ; — ’t is daar armoe troef, er heerst altijd grote armoede; — armoede zoekt list, wie arm is neemt vaak...

armoede - Zelfstandignaamwoord 1. (economie) de toestand waarin iemand leeft die zeer weinig middelen voor zijn levensonderhoud heeft ♢ De armoede van het gezin was schrijnend nadat beide ouders hun werk verloren. ♢ Armoede is een relatief begrip, de arme van...

Een huishouden beschikt over onvoldoende middelen om een bepaald minimaal consumptieniveau te kunnen bereiken. Toelichting Voor de afbakening van armoede gebruikt het CBS de lage-inkomensgrens. Naast het inkomen worden aanvullende indicatoren gebruikt om de kans op armoede te beschrijven. Het betreft de verblijfsduur onder de inkomensgrens, de verm...

armoede - zelfstandig naamwoord uitspraak: ar-moe-de 1. onvoldoende geld hebben om van te leven ♢ veel bijstandsmoeders leven in armoede 1. het is armoe troef [ze zijn erg arm] ...

Zie: →Economische geschiedenis, zie: →Bedelarij.

armoede - Het beschikken over een geringe mate van welvaart of materiële bezittingen.

Dat armoede is afgeleid van arm: weinig bezittend, behoeftig, is duidelijk. Maar het woord heeft een paar eigenaardige bijbetekenissen. Daar is in de eerste plaats het verkleinwoord armoedje, dat niet betekent: gebrek, maar: klein bezit. Men zegt: van zijn armoedje geeft hij toch nog aan anderen. Dan is er de betekenis: narigheid, in zinnen als: na...

zie Vrijwillige Armoede.

behoefte, gebrek.

is het missen van de eerste levensbehoeften. Jesus’ woord: „de armen hebt gij altijd bij u” (Jo. 26 : 11), is in alle tijden bewaarheid ook al is in de moderne tijd door verhoging der productie en vooral door sociale voorzieningen veel armoede verdwenen - en het zal altijd waar blijven, omdat geen enkele samenleving alle risico&rs...

s., earmoed, gebrek (it); - lijden, omheukerje, -heukelje, mei de teannen yn ’e jiske sitte; van — ontkomen, forear(re)moedzje.