Wat is de betekenis van Arbeidsrecht?

arbeidsrecht - Zelfstandignaamwoord 1. (juridisch) (economie) tak van het recht dat de verhouding tussen een werkgever en een werknemer regelt ♢ Maar hoe heten werkgevers die de bestaande sociale verhoudingen en het arbeidsrecht verwerpen? Rechtse rakkers? Rebellen? Dat klinkt zo ongepast als aanduidin...

Deelgebied van het burgerlijk recht, dat de verhouding tussen werkgever en werknemer regelt. Toelichting Het gaat bijvoorbeeld om het aanvechten van ontslag of over een conflict over de betaling van het loon.

Bij arbeidsrecht kunt u denken aan (collectief) ontslagrecht, maar ook aan (het wijzigen van) arbeidsvoorwaarden, arbeidsongeschiktheid, cao-vraagstukken, arbeidsongevallen en werkgevers- en werknemersaansprakelijkheid, concurrentie- en relatiebedingen, sociale zekerheid , privacy, overgang van onderneming, outsourcing en medezeggenschap. Het arbe...

Wetgeving ten aanzien van arbeid.

een onderdeel van het recht dat pas de laatste honderd jaar tot ontwikkeling kwam. Het omvat dat deel van het recht, dat in hoofdzaak de betrekkingen tussen werknemers en werkgevers, tussen werknemers onderling en tussen werknemers en de overheid regelt. Arbeidsrecht werd noodzakelijk omdat de arbeider - als economisch zwakkere - bescherming nodig...

1. (Ned.) Het geheel van rechtsregels betreffende de regeling van arbeidsvoorwaarden en al wat daarmede verband houdt. Hiertoe behoren: de bepalingen betreffende het arbeidscontract in het B.W., het toezicht op de veiligheid van de arbeid (Arbeidswet), de sociale wetgeving (Ongevallenwet, Land- en Tuinbouwongevallenwet, Invaliditeitswet, Ouderdomsw...

o., deel der rechtswetenschap betreffende de arbeid ; gezamenlijke rechtsvoorschriften omtrent de arbeid.

regelt betrekkingen tussen arbeiders en werkgevers, tussen arbeiders onderling en tussen arbeiders en Overheid. Omvat zowel de privaatrechtelijke regeling van het arbeidscontract als de arbeidswetgeving*. Begrip A. dateert uit tweede helft van de 19e eeuw; de term is het eerst in Duitsland gebruikt.

is een onderdeel van het recht, dat zich sinds de tweede helft der vorige eeuw als zelfstandig studie-object heeft ontwikkeld. In Duitsland is deze term het eerst gebezigd. Arbeidswetgeving vond haar oorsprong in de industriële ontwikkeling, waardoor steeds meer burgers in een toestand van economische afhankelijkheid geraakten. Daarom was het...

De liberaal-economische z.g. vrije verkeershuishouding, welke na de Franse en de industriële revolutie tot ontplooiing kwam, kende een rechtsorde van de arbeid, in hoofdzaak gebaseerd op de volgende beginselen: vrijheid van persoon, beroep en 'bedrijf; beschermde privaateigendom; vrijheid van overeenkomst t.a.v. goederen en dienste...

zie: Arbeidswetgeving.

Arbeidsrecht - Zie Arbeidswetgeving. Arbeidsregister (Ned.). Naast de administratie door Arbeidskaart en Arbeidslijst wordt de uitvoering der Arbeidswet ook mogelijk gemaakt door een Arbeidsregister, waarvoor de hoofden van fabrieken en werkplaatsen, winkels, kantoren en verplegingsinrichtingen verplicht zijn te zorgen. De namen van alle arbeiders...

o. gedeelte van het recht dat handelt over de arbeid.

o., deel van het recht en van de rechtswetenschap aangaande de betrekkingen tussen werknemer en werkgever; gezamenlijke rechtsvoorschriften omtrent de arbeid. Over dit begrip bestaat in wetenschappelijk opzicht geen eensluidende mening, zodat het in verschillende betekenissen wordt gebruikt. Arbeidsrecht in engere zin is het geheel van rechtsverhou...