Wat is de betekenis van ANORGANISCH?

anorganisch - Bijvoeglijk naamwoord 1. (scheikunde) niet tot de koolstofverbindingen behorend Woordherkomst Afgeleid van organisch met het voorvoegsel a-

[v. Gr. an- = niet-, en organon = gereedschap, werktuig] niet bewerktuigd (tegenst.: organisch = bewerktuigd, uit de levende natuur stammend); tot de levenloze natuur behorend; anorganische scheikunde, scheikunde van alle verbindingen, uitgezonderd de meer samengestelde koolstofverbindingen, van welk...

niet-levend; niet gepaard gaan met lichamelijke afwijkingen (geneesk.)

anorganisch - Te gebruiken om materialen te beschrijven die geen koolwaterstoffen of daarvan afgeleide stoffen bevatten.

Een scheikundig begrip. De chemie werd vroeger opgedeeld in twee gebieden. De organische scheikunde hield zich bezig met stoffen die in levende wezens werden aangetroffen. Wat in het minerale rijk gevonden werd, was niet-organisch of-iets Griekser uitgedrukt-anorganisch. Is dat eenmaal op die manier in vakjes ingedeeld, dan zit je toch even te kijk...

onbewerktuigd, onbezield.

1. dat deel van de scheikunde (zie chemie), dat zich niet bezig houdt met al die koolwaterstofverbindingen, die in dieren- en plantenrijk zo’n grote rol spelen. 2. wordt in de geneeskunde gebruikt om aan te geven dat voor ziekteverschijnselen of klachten geen lichamelijke (orgaan-) afwijkingen konden worden aangetoond, zodat men vermoedt, d...

bn., 1. onbewerktuigd, niet tot het dieren- of plantenrijk behorende: anorganische stoffen; — anorganische scheikunde, scheikunde der anorg. stoffen; 2. (taalk.) vreemd, niet tot de stam behorend; 3. (Zuidn.) niet georganiseerd.

(< → a-, + → organisch). Oorspronkelijk gebruikt van stoffen die niet door levende organismen werden geproduceerd; later van verbindingen die geen koolstof bevatten.