Wat is de betekenis van aftroeven?

aftroeven - Werkwoord 1. (ov) (kaartspel) door een troef te spelen zich een slag toe-eigenen ♢ Hij opende door een schoppenaas te spelen maar dat werd al meteen afgetroefd. 2. iets beter doen dan iemand anders ♢ De tienkamper overtroefde zijn tegenstanders op...

Bij niet-bekennen een troef bijspelen met als resultaat dat daarmee de slag gewonnen wordt. Zie ook: introeven; troeven

afranselen De klap op de vuurpijl komt dan, als Arlette en Marina samen een brave echtgenoot zo over zijn toeren heen helpen, dat hij het aanvaardt ze zijn trouwe echtgenote te laten aftroeven. (Louis Paul Boon, Op een mooie avond) Belgisch-Nederlandse Standaardtaal Gangbaarheid: 4 Vlaamsheid: 1

(troefde af, afgetroefd) in België ook: fysiek afranselen. De buren vreesden dat Hughes zijn vrouw wou aftroeven en belden de politie. - DS, 13-11-2001.

(Iem.) afranselen, een pak slaag geven. Terwijl mijn broers haar broers aftroefden, zei ik tegen haar: «De grond zal rood zien van ’t bloed als ge mijn lief niet wordt!» TIMMERMANS, Omnibus 2, 10 (1962). Allen die men kon vastgrijpen en aftroeven - schuldig of niet... - werden onder de vestingen gestampt, in de klamme en k...

v., ôftroevje.

...

(troefde af, heeft afgetroefd), 1. een kaart aftroeven, een kaart die door een ander is uitgespeeld, met een troefkaart afslaan; — iem. een kaart af troeven, door het uitspelen ener (hogere) troefkaart hem die slag of trek doen verliezen; — een slag of een trek aftroeven, door het uitspelen van een troefkaart...

troefde af, h. afgetroefd (in het kaartspel een slag met een troefkaart afnemen): fig. iemand aftroeven, a) met woorden: hem op zijn plaats zetten, door een raak antwoord, b) met daden: afranselen.