Wat is de betekenis van AFSTUITEN?

afstuiten - Werkwoord Woordherkomst samenstelling van af en stuiten Synoniemen [1] kaatsen, afketsen, afspringen, afstoten, botsen, ricocheren, schampen, terugkaatsen [2] stoppen, remmen, afweren

v., ôfstuitsje, -springe.

(stuitte af, is en heeft afgestuit), I. onoverg. (met zijn), 1. na het raken terugspringen en niet verder gaan of in een andere richting voortgaan : de bal stuitte op de paal af ; inz. van kogels, pijlen, stenen, zwaarden, bijlen enz.: niet doordringen, maar zonder schade of letsel te veroorzaken terug- of zijwaarts springen : de...

stuitte af, i. afgestuit (met een stoot botsen en dan zijwaarts- of terugspringen): de pijlen zullen afstuiten op het harnas; fig. die beschuldigingen zullen afstuiten op haar deugd, alle uitwerking missen.

(stuitte af. afgestuit) I. (heeft) Dicht, doen afstuiten. II. (is) 1. zijwaarts stuiten : de kogel stuitte op de helm af. Syn. ➝ afschampen. 2. een onoverkomelijke weerstand ondervinden : alle pogingen stuitten af op zijn onverzettelijke wil.

Afstuiten (stuitte af, is en heeft afgestuit), zijwaarts stuiten, in eene andere richting voortgaan: de bal stuitte op den paal af; — (van kogels, pijlen, steenen, zwaarden, bijlen, enz.) bij het raken van een voorwerp er niet in doordringen, maar zonder schade of letsel te veroorzaken, zijwaarts stuiten: de kogel stuitte op zijn degenknop af...