Wat is de betekenis van afknappen?

(1935) (oorspr. jeugd, thans inf.) ergens (teleurgesteld) mee ophouden; afhaken. 'Iets laten afknappen': iets doen mislukken. • Me kanne 't toch niet om die rotkeffer late afknappe! Da's te daas om over te denke. (Willem van Iependaal: Polletje Piekhaar. 1935) • Verlof werd er niet gegeven, want we moesten de oorlog to...

afknappen - Werkwoord

1. onverwachts afgebroken worden, aan een einde komen, ophouden of niet doorgaan, afspringen: De spijt, die vader heeft, dat eene zoo voordeelige partij ... geheel is afgeknapt, LOOSJES 2, 216; 2. afknappen op, na enige tijd teleurgesteld worden in (iemand of iets): ENDT.

v., ôfknappe.

(knapte af, heeft afgeknapt), (gew.), doorstaan: die koorts heb ik weer af geknapt.

knapte af, heeft (1), is (2) afgeknapt; knappend afbreken, 1. trans.: een stuk glas kan men afknappen; 2. intrans.: de ijzeren stang knapte af.

('af) (knapte af, afgeknapt) I. (heeft) met een knap afbreken : een stuk van een ijzerdraad -. II. (is) 1. met een knap zich scheiden : er is een stuk (van de ijzerdraad) afgeknapt. 2. onverwachts niet doorgaan : die voordelige partij is afgeknapt, afknapping v.

AFKNAPPEN, (knapte af, heeft en is afgeknapt), iets met een knap afbreken : hij heeft een stuk van het glas afgeknapt; — breken : de veer knapte af; — (fig.) (gew.) doorstaan : die koorts heb ik weer af geknapt; — (w. g.) (van werkingen, toestanden, voornemens) onverwachts ophouden, afspringen, niet doorgaan : die voordeelige pa...