Wat is de betekenis van Absolutie?

...

absolutie - Zelfstandignaamwoord 1. het vergeven van de zonden ♢ Hij wilde koste wat 't kost een absolutie. Woordherkomst Naamwoord van handeling van absolveren met het achtervoegsel -ie afgeleid van het Franse absolution of daarvoor van het Latijnse 'absolutio' Verwante begrippe...

Betekent losmaken, vrijmaken (Latijn: absolutio). Het kwijtschelden van berouwvol beleden zonden in de biecht of het kwijtschelden van kerkelijke straffen. De plechtige gebeden en zegeningen van een lijk na de uitvaartmis vóór de eigenlijke begrafenis of crematie. De plechtigheid, waarin voor de overledene om kwijtschelding van (hemelse) strafwordt...

[Lat. absolutio, van absolvere, van ab en solvere, solutum = losmakenl vrijspraak, kwijtschelding van de berouwvol beleden zonden in de biecht, door de priester gegeven krachtens de hem door God verleende macht.

zondevergeving; kwijtschelding

absolutie - Vergeving van zonden. In het christendom verwijst de term specifiek naar de formele vergeving van de zonde, toegekend door een priester of predikant, hetzij onder vier ogen na de biecht, hetzij als onderdeel van de liturgie tijdens een openbare eredienst. In het katholicisme is de absolutie onderdeel van het boetesacrament.

(= ontbinding). 1. De kwijtschelding van zonden en → censuren door den priester in het Sacrament der → Biecht uitgesproken. Ze is dan alleen geldig, wanneer de biechteling aan de gestelde eischen voldoet. 2. Een liturgisch gebed, ook absoute genoemd, dat na de → Requiemmis voor den overledene wordt gezongen, maar geen z...

vergiffenis van zonden door de priester.

(van Lat.: absolvere, kwijtschelden) betekent in het algemeen kwijtschelding, vrijspreking. In de eerste plaats is absolutie de vrijspreking van zonden, die door de priester in naam van God wordt uitgesproken in het Sacrament der Biecht. Onderscheiden van deze sacramentele absolutie is de canonieke absolutie, die een kerkrechtelijk karakter heeft:...