aanwijzend
aanwijzend - Werkwoord 1. onvoltooid deelwoord vanaanwijzen
Muiswerk Educatief (2017)
aanwijzend - bijvoeglijk naamwoord uitspraak: aan-wij-zend 1. wat iets aanwijst ♢ met het aanwijzende woord 'deze' wijs je op een de-woord 1. aanwijzend voornaamwoord [woorden die men gebruikt om i...
Van Dale Uitgevers (1950)
bn., (taalk.) aanwijzend voornaamwoord, voornaamwoord dat zelfstandigheden aanwijst om ze uitdrukkelijk van andere te onderscheiden, zoals deze, die, dat, gene.
Oosthoek's Uitgevers Mij. N.V (1916-1925)
aanwijzend - (het accent wisselt), bn., (taalkunde) aanwijzend voornaamwoord (Lat.: pronomen demonstrativum) is een voornaamwoord dat, zowel zelfstandig als bijvoeglijk gebruikt, iets of iemand aanduidt dat/die of zich dicht bij de spreker bevindt (dit, die) of ver van de spreker verwijderd is (dat, die , gene) zie pronomen.
J.H. van Dale (1898)
Aanwijzend - bn. (taalk.) aanwijzend voornaamwoord, een voornaamwoord dat de plaatsbetrekking van zelfstandigheden tot den spreker aanwijst.
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen: