Wat is de betekenis van aanmatiging?

trots, hoogmoed.

v. (-en), 1. onrechtmatige opeising of toeëigening; 2. laatdunkende taal of daad.

('a:n) v. (-en) 1. Eig. het zich aanmatigen : wat een -? 2. Metn. daad van aanmatiging : een ongehoorde -. Tgst. bescheidenheid, nederigheid.

aan'matiging, v. (-en), 1. onrechtmatige opeising of toeëigening; 2. laatdunkende taal of daad; 3. (België, recht) het onrechtmatig doen voorkomen dat men een bepaalde functie, titel of gezag zou bezitten. Aanmatiging van ambten. Art. 277 Belg. WStr. bestraft met correctionele gevangenisstraf het willens en wetens verrichten door een daartoe zonder...

(Fr.: prétention, Duitsch: Anmassung, Eng.: arrogance) de daad van aanmatigen; in het algemeen buitensporig botvieren aan een neiging om buiten het veld van bevoegdheid te trachten inbreuk te maken op de rechten of de vrijheid van anderen en dat op beleedigende wijze.

...

Aanmatiging - v. (-en), onrechtmatige toeëigening; laatdunkende taal of daad.

Men matigt zich iets aan, wanneer men zich wederregtelijk uit een geringeren toestand op zoodanige maat brengt, die aan de regtmatige bezitters bevoegdheid geeft tot het volbrengen van bepaalde handelingen. Op die wijze kan men zich gezag, wijsheid enz. aanmatigen. Aanmatiging is dus het tegenovergestelde van bescheidenheid en nederigheid.