Wat is de betekenis van Aanhouden?

aanhouden - Werkwoord 1. (ov) staande houden ♢ De hardrijder werd aangehouden en bekeurd. 2. (ov), (juridisch) arresteren ♢ Tijdens de ongeregeldheden werden de ergste raddraaiers aangehouden. 3. in beslag nemen 4. (inerg) volhouden ...

aanhouden - onregelmatig werkwoord uitspraak: aan-hou-den 1. iemand tegenhouden ♢ ik hield een agent aan om de weg te vragen 1. aangehouden worden door de politie [gearresteerd worden] ...

doubleren

1. In het strafrecht: het feitelijk vasthouden van iemand die er van verdacht wordt een strafbaar feit te hebben begaan. 2. In een civiele of strafprocedure: het uitstel van de behandeling of de beslissing van de rechter.

Aanhouden is een term uit het strafrecht waarbij de bevoegdheid bestaat om een verdachte aan te houden. Het aanhouden valt - gelet op het Wetboek van Strafvordering - onder de zogenaamde bijzondere dwangmiddelen. Bij de aanhouding zijn er twee verschillende soorten van de aanhouding te onderscheiden: aanhouding bij heterdaad en aanhouding buiten he...

(hield aan, aangehouden) - met iemand aanhouden, een vriend(in) hebben, een (ongeoorloofde) relatie hebben, ongehuwd samenwonen met.

Bevoegdheid van opsporingsambtenaren om verdachten mee te nemen naar het politiebureau om te worden verhoord. Bij betrapping op heterdaad mogen ook burgers personen aanhouden om deze vervolgens zo snel mogelijk aan een opsporingsambtenaar te overhandigen.

Vooral in de verb. met iem. aanhouden, (met iem.) een ongeoorloofde sexuele relatie hebben; bep.: ongetrouwd samenwonen, (samen)hokken; ook: gemeenzaam, vriendschappelijk met iem. omgaan (vooral in pejor. zin); vrijen, verkering hebben. - Zie ook de dialectwdb., o.a. C., L.-C., R., S. en T. De schraapzucht doodt echter het laatste greintje...

aanhouden - ’n ongeoorloofde sexuele relatie hebben; nog in het Zuiden (tuerl.; rutten; corn.-VERL., dek). Die jonghe Dochters en laten sy oock niet ongeschendt, rnaer die moeten alderwegens aenhouden. Hist. v. Christoffel Wagenaar 129 [1597].Hierbij; aanhouder(-ster), bijzit, concubine; nog in het Zuiden (tuerl.; rutten; corn.-verl.; dek).