Een zero bond, ook wel een nulcouponobligatie genoemd, is een obligatie waarover men geen rente ontvangt. De eigenaar van een zero bond heeft over het algemeen recht op één uitbetaling, de hoogte hiervan is afhankelijk van het verschil tussen de uitgifteprijs en de nominale waarde van de obligatie.
Zero bonds waren in Nederland tot de jaren ‘80 van de vorige eeuw verboden. Sinds 1985 mogen zero bonds in Nederland worden verhandeld. Wanneer men een zero bond of nulcouponobligatie van een onderneming koopt, verstrekt men een lening waarover men geen rente ontvangt. Hierbij wordt afgesproken wat de looptijd van de zero bond is. Wanneer deze periode is afgelopen, wordt er vaak een bedrag uitgekeerd. Dit is de nominale waarde van de obligatie, die vaak hoger is dan de prijs die men voor een zero bond betaalt.
Zero bonds hebben voor sommige mensen enkele voordelen. Wanneer men bijvoorbeeld weet dat men op een bepaald moment in de toekomst een geldbedrag nodig heeft, kan men een zero bond kopen die tot dat moment loopt. Bij afloop krijgt men een hoger bedrag terug dan men voor de zero bond heeft betaald. Daarnaast zijn zero bonds die worden uitgegeven door overheden over het algemeen belastingvrij. Hierdoor kan het voor veel mensen, die genoeg geduld hebben om te wachten totdat de looptijd van een zero bond voorbij is, een aantrekkelijke investering zijn.
Een zero bond kan bijvoorbeeld een nominale waarde van 10.000 euro en een looptijd van 15 jaar hebben. Deze zero bond kan worden gekocht voor 3.400 euro en heeft een opbrengst van 5,5 procent van de nominale waarde. Wanneer men deze zero bond koopt voor 3.400 euro, krijgt men na de looptijd van 15 jaar een bedrag uitgekeerd van 10.000 euro.
