Belastingen

Belasting begrippen omschreven

Gepubliceerd op 12-10-2016

Basisaftrek

betekenis & definitie

Basisaftrek is een vastgesteld bedrag dat men af kan trekken van het belastbaar inkomen. Hierdoor daalt het belastbaar inkomen en hoeft men dientengevolge minder inkomstenbelasting te betalen. De hoogte van de basisaftrek is afhankelijk van de persoonlijke situatie. De basisaftrek is in 2001 vervangen door het heffingsvrij vermogen.

Over het inkomen dat men verdient moet men inkomstenbelasting betalen. Afhankelijk van de hoogte van het inkomen gelden hiervoor verschillende belastingtarieven. Deze tarieven zijn verdeeld over belastingschijven. Elke belastingschijf heeft dus een eigen belastingtarief. Stel dat de eerste belastingschijf geldt voor het inkomen van 0,- tot 20.000,- met een belastingtarief van 30%. Dan moet iemand die 18.000,- op jaarbasis verdient over die 18.000 30% belasting betalen. De tweede belastingschijf loopt van 20.000,- tot 30.000,- met een tarief van 40%. Wanneer iemand dan een jaarinkomen 29.000,- verdient, moet over de eerste 20.000,- een belastingtarief van 30% betaald worden. Over de resterende 9.000,- betaalt men een belastingtarief van 40%.

De basisaftrek zorgt ervoor dat het belastbaar inkomen lager wordt. Dit kan twee voordelen hebben. Ten eerste betaalt men over een lager bedrag belasting. Ten tweede kan de basisaftrek ervoor zorgen dat het belastbaar inkomen dusdanig geldt dan men in de hoogste schijf geen belasting meer hoeft te betalen.

Dat werkt als volgt: wanneer men een bruto inkomen heeft van 24.000,- moet men in twee schijven belasting betalen, namelijk schijf 1 (0,- tot 20.000,-) en schijf 2 (20.000,- tot 30.000,-). Als de basisaftrek vervolgens 4.500,- is, betaalt men alleen nog maar in de eerste schijf belasting. Het belastbaar inkomen dan namelijk met 4.500,- gedaald, waardoor men niet meer in de tweede belastingschijf valt.