Accijns is een verbruiksbelasting die geheven wordt op bepaalde producten, zoals tabak, alcohol, frisdrank en brandstof. In tegenstelling tot btw wordt de hoogte van de accijns niet bepaalt door de aankoopprijs, maar door de gekochte hoeveelheid. Het doel van accijns is om het gebruik van bepaalde producten te ontmoedigen.
In tegenstelling tot veel andere belasting wordt accijns niet direct geheven. Dat betekent dat men niet rechtstreeks aan de belastingdienst accijns hoeft af te dragen. Dit komt door het feit dat accijns een vorm van verbruiksbelasting is. Men hoeft alleen accijns te betalen als men producten koopt waarover accijns geheven wordt.
Accijns is dus net zoals btw onderdeel van de consumentenprijs. Echter, btw wordt door de verkoper zelf geheven. Dat betekent dat de verkoper de producten inkoopt zonder btw te hoeven betalen. Na verkoop moet de verkoper de btw afdragen aan de Belastingdienst. Bij accijns ligt dit anders, want ook de inkopende partij betaalt al accijns. Accijns is dus onderdeel van de inkoopprijs.
Waar btw berekend wordt als een percentage van de aankoopprijs, wordt btw betaalt over de hoeveelheid die men van een bepaalt product koopt. Vaak wordt de accijns per kilo of liter vastgelegd.
Accijns wordt niet over elk product of dienst geheven. Alleen alcohol, tabak, frisdrank, brandstoffen en andere minerale oliën zoals lpg worden belast met accijns. De overheid doet dit, omdat men het gebruik van deze producten wil ontmoedigen. Door accijns te heffen over deze producten worden ze een stuk duurder, waardoor het minder aantrekkelijk is om tot aankoop over te gaan.
