Een door Aristoteles (384 v.C-322 v.C) in zijn (→) ‘Poëtica’ beschreven model voor de (→) dramaturgische opbouw van een toneelspel.
(→) Aristotelisch theater.
Dit model bevat de volgende achtereenvolgende elementen of fasen:
a. stemmingsinleiding en of proloog;
b. (→) expositie, of kennismaking met de eerste nodige gegevens om het spel te kunnen volgen;
c. (→) motorisch moment, een feit waardoor het spel op gang komt, gevolgd door
d. ontwikkeling, die leidt tot een climax, die in een crisis het hoogtepunt van dit drama bereikt;
e. hierna volgt bij de tragedie: de (→) catastrofe, de ondergang van de hoofdpersoon; of bij de (→) komedie: de ontknoping;
f. ter afsluiting volgt er eventueel een epiloog
Literatuur
- Aristoteles, Poëtica, in een vertaling van N. van der Ben & J. M. Bremer 1995
- A. Maria van Erp Taalman Kip, Bokkenzang; Over Griekse tragedies, 1997
- Balthazar Verhagen, Dramaturgie, 1963
