Een longontsteking is een ziekte waarbij een deel van de longen ontstoken is door een infectie. Meestal veroorzaken verwekkers als bacteriën en virussen de infectie, minder waarschijnlijk is een infectie door een schimmel of een gist.
De longen voorzien het menselijk lichaam van de mogelijkheid om koolstofdioxide (CO2) uit te wisselen tegen zuurstof (O2). Deze uitwisseling vindt plaats in de longblaasjes, welke goed doorbloed zijn. Deze longblaasjes zijn echter ook een fijne plek voor verwekkers. Over het algemeen zitten er in het longweefsel cellen die zulke verwekkers signaleren en opruimen. Dit gebeurt vele malen per dag zonder dat je, je daarvan bewust bent. Soms lukt het niet om deze verwekkers onschadelijk te maken. Zeker wanneer de weerstand wat minder is, kunnen deze verwekkers zich makkelijk voortplanten in het kwetsbare longweefsel en zo een longontsteking veroorzaken.
Er zijn tientallen bacteriën en virussen die een longontsteking kunnen veroorzaken. Een van de virussen die een longontsteking kan veroorzaken is het griepvirus. Afhankelijk van waar je de longontsteking opgelopen hebt, is de kans op een bepaalde verwekker hoger of lager. Zo zal iemand die thuis ziek is geworden wat sneller een virusinfectie hebben, terwijl iemand die ziek wordt in het ziekenhuis eerder een bacteriële infectie heeft. Mensen met een structurele lage weerstand (bijvoorbeeld door chemotherapiebehandeling) hebben weer wat meer kans op een schimmelinfectie.
Een longontsteking moet meestal behandeld worden. Antibiotica helpt in principe alleen tegen een bacteriële infectie. Toch zal soms ook antibiotica gegeven worden als niet helemaal zeker is dat de verwekker een bacterie is. Het is belangrijk om de antibioticakuur toch altijd af te maken, omdat anders resistentie van de bacterie voor het antibioticum kan optreden.
