Met deze ongelukkige term duidt men de vrij talrijke vrouwelijke plastiekjes aan van been, (mammoeth-)ivoor, steen, eventl. aardewerk, die over heel Eurazië gevonden worden en uit het Paleol. dateren. Bij deze plastiekjes is sterke nadruk gelegd op de vrouwelijke geslachtskenmerken, terwijl het kopje slechts schematisch is aangegeven; dit geeft aanleiding er een vruchtbaarheids-symbool in te zien.
Bekend zijn de V. van Gagarino, Awdeew. Kostienki (O. Eur.), Malt’a (Baikal-Meer, Centr. Azië), Petersfels (Dts.), Willendorf (Oostenrijk), Predmost, (Moravië, Tsjecho-Sl.) Pont-a-Lesse, (België), Mentone (Ital. rivièra), Savignano (Apennijnen, Ital.), Lespugue en Sireuil (Fr.); in Fr. zijn ook V.-reliëfs gevonden: te Laussel bij Les Eyzies en te La Madeleine. Z. ook Mierlo, Bij de overgang van Paleol. naar Neol. schijnt het vrouwelijk vruchtbaarheidssymbool te blijven voortbestaan in de vorm van „Moeder-Godinnen”*.
