Irriterende gassen geven, zoals de naam het aanduidt, een irritatie t.h.v. de luchtwegen. Ze worden onderverdeeld in bovenste, middenste en onderste luchtwegenirritantia. Deze indeling is voornamelijk gebaseerd op de wateroplosbaarheid. Goed oplosbare gassen, zoals ammoniak, zwaveldioxide, chloorwaterstof, hebben vooral een werking op de bovenste luchtwegen zoals de neusslijmvliezen en de keel.
Enkel wanneer de expositie verlengd is, bv. omdat men niet uit de ruimte weg kan, dan kan er longbeschadiging optreden. Gassen die minder wateroplosbaar zijn, zoals chloor, oefenen hun irriterende werking vooral uit t.h.v. de bronchi. Gassen die niet wateroplosbaar zijn, maar die reageren met water, zoals fosgeen en nitrosegassen, hebben maar weinig effekt op de bovenste luchtwegen en werken meer op de diepere luchtwegen. Het effekt dat zij veroorzaken is vertraagd. De beschadiging t.h.v. de longen is bij middelgrote dosis maar laattijdig zichtbaar, maar kan toch zeer ernstig zijn.
