(Sp.. lett. droog koord), keramische techniek, ontwikkeld door islamitische pottenbakkers, ter voorkoming van het dooreen vloeien van verschillende gekleurde glazuren tijdens het bakken. Bij deze techniek wordt de omtrek van het patroon opgevuld met een mengsel van mangaan en vet, dat weliswaar tijdens het bakken smelt, maar niettemin voorkomt dat de kleuren dooreenvloeien.
De techniek werd in Noord-Afrika reeds toegepast in de 11de eeuw. en Perzië in de 14de eeuw en komt in Spanje voor het eerst voor op 15de eeuwse tegels.