Gedrag is de intern gecoördineerde respons (actief of inactief) van gehele levende organismen (individuen of groepen) op in- en externe prikkels, uitgezonderd responsen die beter begrepen kunnen worden als veranderingen door ontwikkeling.
Gebaseerd op de gemeenschappelijke kijk van gedragsbiologen hebben Levitis, Lidicker, en Freund (2009) een definitie voor gedrag beschreven. De laatste bijzin betekent dat volwassen worden geen gedrag is, maar wel leidt tot gedragsverandering. De definitie beschrijft gedrag als de resultante van de interactie van een organisme met de omgeving. Gedrag is daarmee een emergente eigenschap in een dynamisch en complex systeem.
Gedrag is de meest complexe uiting van alle levenskenmerken en daarom ook een belangrijk onderdeel van de Biologie. Niet gedrag bestaat niet. Een eenduidige en wetenschappelijke definitie bestond echter nog niet totdat een drietal wetenschappers deze opstelde. Vanzelfsprekend is een eenduidige definitie van groot belang, niet alleen voor de gedragsbiologie, maar ook voor de menswetenschappen waarin gedrag onderwerp van de wetenschapsdiscipline is. Prikkels worden ook wel stressoren genoemd.
Levitis, D. A., Lidicker, W. Z., & Freund, G. (2009). Behavioural biologists do not agree on what constitutes behaviour. Animal Behaviour, Vol. 78, Issue 1 , 103–110.
