In de Verklaring van Tokio zijn richtlijnen opgenomen voor artsen betreffende marteling. De Verklaring is aangenomen door de WHO in 1975 in Tokio.
Directe aanleiding waren berichten over deelname van Britse artsen aan marteling van IRA-verdachten in Noord-Ierland. De verklaring schrijft voor dat artsen marteling niet zullen goedkeuren noch eraan meewerken; geen kennis of instrumenten voor marteling beschikbaar zullen stellen; niet bij martelsessies aanwezig zullen zijn en geen dwangvoeding zullen geven.
In hetzelfde jaar aanvaardden de VN een Verklaring over de bescherming van alle personen tegen marteling, en bracht de Internationale Raad van Verpleegkundigen een verklaring uit over de rol van de verpleger bij de zorg om gedetineerden en gevangenen.
