Stille diplomatie is een methode om zaken aan de orde te stellen in diplomatiek verkeer, zonder daaraan openbaarheid of ruchtbaarheid te geven. Stille diplomatie kan bijvoorbeeld worden gepleegd in de 'marge' van internationale vergaderingen, waarin diplomaten vertegenwoordigers van andere landen vertrouwelijk aanspreken over schendingen in hun land.
Overheden bepleiten vaak stille diplomatie voor situaties waarin openbaarheid het standpunt van de betrokken regering slechts zou doen verharden. Mensenrechtenorganisaties zijn geen tegenstanders van stille diplomatie voor bepaalde gevallen, maar kritiek bestaat op de neiging om niet openlijk op te treden ter verbetering van situaties die volgens internationale normen een schending zijn. Bovendien is het effect van stille diplomatie, of zelfs het bestaan ervan, nauwelijks te controleren. De Nederlander Max van der Stoel gold als een kopstuk van de stille diplomatie, onder meer door zijn werk als Hoge Commissaris voor Minderheden bij de OVSE.
