Repatriëring is het doen terugkeren van vreemdelingen naar hun vaderland (van het Latijns: patria). Oorlogsvluchtelingen worden na de beëindiging van het conflict in de regel in grote getale gerepatrieerd.
Een der eersten die zich, na de Eerste Wereldoorlog, voor systematische repatriëring inzette was Fridtjof Nansen. Asielzoekers zijn, soms tegen hun wil, gerepatrieerd wanneer het nieuwe land hen niet wilde opnemen en het herkomstland met wedertoelating instemde. Gedwongen repatriëring naar een land waar men vervolging te vrezen heeft heet refoulement.
De Nederlandse overheid bevordert repatriëring van oudere 'gastarbeiders', onder meer door speciale regelingen voor pensioen en uitkeringen. Repatriëring van afgewezen asielzoekers, vluchtelingen en vreemdelingen wordt onder andere gecoördineerd door de Internationale Organisatie voor Migratie (IOM). In Nederland werkt de Dienst Terugkeer & Vertrek voor de terugkeer van afgewezen immigranten en illegalen.
