Het recht op leven stelt volgens het het VN-verdrag (BuPo) dat iedereen het recht op leven heeft, dat dit recht door de wet moet worden beschermd en dat niemand naar willekeur van het leven mag worden beroofd.
Deze formule laat volgens velen de mogelijkheid van wettig opgelegde doodstraf open. Het Europees Verdrag laat het doden ook toe ingeval van noodweer en stelt dat bij arrestatie zonodig dodelijk geweld mag worden gebruikt. Het recht op leven heeft feitelijk een weinig centrale plaats in de mensenrechten, omdat dit recht voor zaken als doodstraf, abortus en euthanasie geen duidelijke strekking vóór of tegen heeft. Tegenstanders van de doodstraf menen dat die straf een schending is van het recht op vrijwaring van marteling en wrede behandeling, omdat de doodstraf een uiterst wrede straf is. Genocide (massamoord onder leden van een etnische groep) is in een apart verdrag verboden.
Amnesty voert actie tegen de dreiging van buitengerechtelijke executies en is onvoorwaardelijk tegen de doodstraf. Aangaande abortus neemt Amnesty het standpunt in dat de praktijk niet strafbaar mag worden gesteld en dat abortus volop beschikbaar moet zijn na verkrachting en bij bedreiging van het leven van de vrouw. Over euthanasie, indien die de uitdrukkelijke wens is van de stervende en omgeven met wettelijke waarborgen, neemt Amnesty geen standpunt in.
