Een ratificatie is het bekrachtigen van een internationaal verdrag of overeenkomst.
In het algemeen wordt over de tekst van verdragen onderhandeld door regeringsvertegenwoordigers (diplomaten), waarna de regering het verdrag ondertekent. Vervolgens wordt het voor ratificatie overgelegd aan het parlement. Ook een niet-geratificeerd verdrag heeft betekenis, omdat een regering door andere staten kan worden gehouden aan wat zij in goed vertrouwen heeft ondertekend. Vaak geldt zo'n verdrag in landen die het niet hebben bekrachtigd als gewoonterecht. Nederland heeft alle grote verdragen inzake de mensenrechten geratificeerd: in 2001 ratificeerde Nederland bijvoorbeeld het Statuut van het Internationaal Strafhof.
Een verklaring kan niet worden ondertekend of geratificeerd, maar slechts worden aanvaard of onderschreven. Begin 2004 was de stand van ratificatie van enkele belangrijke verdragen: 151 staten bij het VN-verdrag (BuPo); 148 bij het VN-verdrag (EcSoCu); 134 bij het VN-verdrag tegen marteling; 140 bij het Vluchtelingenverdrag; 92 bij het statuut van het Internationaal Strafhof. Sommige staten hebben verdragen wel ondertekend maar nog niet geratificeerd. Zo hebben de VS het verdrag van het Internationaal Strafhof alleen ondertekend.
