Het jodendom is de religie van het Joodse volk en de opvatting over mensenrechten van dit geloof gaat terug op de oudtestamentische idee dat de wereld voor de mens geschapen is en dat ieder individu voor de wereld verantwoordelijkheid draagt.
Het jodendom is een van de oudste ontstane monotheïstische godsdiensten. Volgens het joodse geloof is ieder individu uniek en daarom is tirannie uit den boze.
Het joodse volk kent een lange geschiedenis van lijden, slavernij en verdrukking. Dit drukte een stempel op traditionele beginselen van hulpvaardigheid, opvang van vluchtelingen, voorkeur voor morele bovenwettelijke beginselen en voorkeur voor verzoening boven straf. Sinds de oudheid bestaat het gebruik dat een gemeenschap zich inzet om gevangenen vrij te kopen. De joodse uittocht uit de slavernij in Egypte onder leiding van Mozes, zoals beschreven in het bijbelboek Exodus, leidde tot een besef van zelfbeschikking waarnaar o.m. de opstellers van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring (1776) verwezen.
De joodse wetgeving (thora) is de verzameling van alle regels en richtlijnen die zijn vervat in de eerste vijf boeken van de Hebreeuwse bijbel, de Pentateuch. Het huidige joodse recht, in Israël en bij joodse gemeenschappen in de diaspora, regelt religieuze, juridische en sociale aspecten van het leven van joden. Een jood is volgens dat recht iemand die van een joodse moeder afstamt of die tot het jodendom is bekeerd. Het recht wordt niet alleen bestudeerd en uitgelegd door rabbi's, maar ook door individuele geleerden. Tot de mensenrechtenverdedigers met een uitgesproken joods-religieuze achtergrond behoren Janusz Korczak, Jacobo Timerman, Elie Wiesel en Simon Wiesenthal.
