Het Internationaal Strafhof spreekt recht over genocide, misdrijven tegen de menselijkheid (mits die deel uitmaken van een 'wijdverspreid of systematisch patroon') en ernstige schendingen van de Geneefse verdragen (oorlogsmisdrijven). Het Internationaal Strafhof is opgericht in 2003 en is gevestigd in Den Haag.
Het Statuut van Rome, door de VN aanvaard in 1998, stelde het Internationaal Strafhof in; 128 artikelen regelen de grondslag, rechtsmacht, bevoegdheden en procesorde van het hof (Engels: International Criminal Court, ICC). De 128 artikelen leggen ook algemene beginselen van strafrecht vast, bepalen de internationale rechtshulpverplichtingen van staten, de financiering van het hof en de mogelijkheden tot wijziging van het statuut. Amnesty heeft zich indertijd zeer ingezet voor de totstandkoming van het Strafhof.
Het Strafhof is in 2003 met zijn werkzaamheden begonnen nadat zestig landen het statuut hadden bekrachtigd. Luís Moreno Ocampo werd benoemd als aanklager. Het Strafhof heeft geen terugwerkende bevoegdheid en kan dus niet over zaken uit het verleden oordelen. Het komt uitsluitend in actie als het nationale juridisch apparaat niet kan of wil rechtspreken. Het kan alleen personen berechten, geen staten of organisaties.
In maart 2006 verscheen de Congolees Thomas Lubanga als eerste verdachte voor het Internationaal Strafhof. Hij werd beschuldigd van het ronselen en inzetten van kindsoldaten in de Democratische Republiek Congo. Aanklachten zijn daarna ingebracht tegen verdachten uit onder meer Oeganda, Sudan, Kenia en Libië. De aanklager onderzoekt ook de situatie in de Centraal Afrikaanse Republiek. In 2014 waren ruim 120 staten partij bij het Statuut van Rome, tientallen andere staten hadden een handtekening gezet als stap naar ratificatie.
