Mensenrechten begrippenlijst

Amnesty International (2007)

Gepubliceerd op 23-06-2015

Inburgering

betekenis & definitie

Inburgering is een interactief proces waarbij de overheid een specifiek programma aanbiedt, dat vreemdelingen enerzijds laat wennen aan een nieuwe sociale omgeving en er anderzijds toe bijdraagt dat de samenleving die personen als volwaardige burgers gaat erkennen, met als doel een volwaardige participatie van die personen in de samenleving.

In 1998 werd in Nederland de 'Wet inburgering nieuwkomers' ingevoerd. Daarmee moet worden voorkomen dat immigranten, onder wie vluchtelingen, in een achterstandspositie raken. Het verplichte inburgeringsprogramma bestaat uit Nederlands taalonderwijs, oriëntatie op de Nederlandse samenleving, beroepenoriëntatie en maatschappelijke begeleiding.

Onder de nieuwe Vreemdelingenwet (2000) vallen ook de asielzoekers met 'Vergunning voor bepaalde tijd asiel' (vluchtelingenstatus) onder de wet. Eind 2004 stelde de minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie dat ongeveer 755.000 ingezetenen van Nederland voor een inburgeringcursus in aanmerking zouden komen, onder wie velen die al jaren in het land woonden. Later werd die groep aanmerkelijk verkleind.