Gewoonterecht is een als recht aanvaarde praktijk. In het internationaal recht geldt een praktijk als gewoonterecht indien zij in veel staten bestaat en in overeenstemming is met internationale normen. Het is moeilijk te bepalen of in een bepaald geval van gewoonterecht sprake is.
Zo hebben ontwikkelingslanden zich op gewoonterecht beroepen in de nationalisering van hulpbronnen. Indien andere landen zich daarbij neerleggen, wordt het gewoonterecht geleidelijk een echt recht. Gewoonterecht kan ook gelden wanneer een bepaalde norm (bijvoorbeeld het niet terechtstellen van jongeren onder de 18 jaar) is voorgeschreven in diverse verdragen, ook al zijn de desbetreffende landen (bijvoorbeeld de VS) bij die verdragen geen partij. Daarom beroepen activisten voor afschaffing van de doodstraf in de VS zich mede op dat verdrag.
Internationale verklaringen zonder bindende werking, onder meer de Universele verklaring, kunnen ook als gewoonterecht gelden.
