Mensenrechten begrippenlijst

Amnesty International (2007)

Gepubliceerd op 11-06-2015

Embargo

betekenis & definitie

Een embargo betekent in het internationaal recht oorspronkelijk het in beslag nemen van buitenlandse handelsschepen door een staat. Nu wordt de term ook gebruikt voor sancties tegen een staat, zoals een verbod op handel.

Embargo wordt onderscheiden van boycot doordat embargo een zaak is van de staat en boycot van particulieren. In de praktijk worden de termen door elkaar gebruikt. 'Boycot' is genoemd naar de Engelse kapitein Boycott, die in 1880 onder druk werd gezet in een geschil over pacht. Embargo's en boycots worden vaak getroffen tegen staten, bedrijven of instellingen die op een zwarte lijst zijn geplaatst.

Bekende internationale boycots waren die jegens Rhodesië (1965-1979) nadat dat land eenzijdig de onafhankelijkheid van Groot-Brittannië had verklaard, en jegens het apartheidsregime in Zuid-Afrika. De VS riepen in 1980 op tot een boycot van de Olympische Spelen in Moskou uit protest tegen de sovjetinvasie in Afghanistan het voorafgaande jaar. Een embargo van leveranties aan Irak werd ingesteld nadat dat land in augustus 1990 Koeweit had bezet en bleef van kracht tot 2003.

De VN heeft geregeld opgeroepen tot embargo's tegen wapenhandel, handel in conflictgrondstoffen (zoals diamanten) die de strijd in diverse Afrikaanse landen financieren. Studies wijzen uit dat het effect van internationale embargo's ongewis is, en zelden succes heeft met betrekking tot economisch sterke landen. Internationale embargo's treffen vaak de meer kwetsbare groepen van de bevolking harder dan het regime. Selectieve boycots, bijv. van consumenten tegen bepaalde winkels of producten, hebben vaak wel resultaat.