volksk.) Omdat het rijpe koolzaad niet vervoerd kan worden zonder verlies van veel zaad, geschiedde het dorsen vroeger op het land. Voor de invoering van de moderne machines was het z. een groot feest, van Gron. tot Zeel. en gans Vlaanderen; de ambachtslieden hielpen mee zonder loon ervoor te ontvangen; vandaar dat men ook spreekt van pleizierdorsen.
Onder het werk werd stevig gegeten en vooral gedronken, en na afloop van het zware dagwerk kwam de grote feestavond. Na de maaltijd werd er gerookt uit lange Goudse pijpen. Voor de maaltijd, als men bij de boerderij aankwam, had men nog eerst het walen. Op het land, natuurlijk vooral des avonds, werd veel gezongen. Het echte zaaddorserslied was:Gij komt, o stille avond,
Weer lol ons in dit stille uur;
Wij zingen in deez lojzang;
Hoe schoon zijt gij, natuur!
In Zeel. en in de Betuwe haalde men er een speelman bij (vgl. Koolhaas en Laatste schoof).
