Oorspronkelijk noemde men v. het paardenras van Oosters type, dat zuiver gebleven was en waarin dus geen vreemd bloed gebracht was.Tot de 18e eeuw- bestond slechts het Arabische v., doch nadien hebben de Engelsen ook een v. gecreëerd, algemeen bekend onder de naam van Engels v. Men beschouwt in Eng. een paard slechts dan te behoren tot het v. als het is ingeschreven in het stamboek (studbook), dat het eerst in 1786 is uitgegeven.
Doch ook buiten deze rassen en bij andere diersoorten wordt de benaming v. gebezigd. In Ned. heeft zij een ruimer begrip gekregen en noemt men elk dier v., dat ouders heeft, welke tot eenzelfde ras behoren en bij welke aanduiding de naam van het ras wordt gevoegd: v. Hackney, v. Oldenburger, enz.
Tevens spreekt men van v. bij andere diersoorten als het geregistreerd is in het stamboek of jongveeregister, m.o.m. in tegenstelling met hulpstamboekdier.