Dit zeer veelvuldig bij de aardappel voorkomende virus werd pas in 1948 langs serologische weg ontdekt op het Laboratorium voor Bloembollenonderzoek te Lisse. Direct daarop kon bewezen worden, dat dit virus (evenals het X-virus) gemakkelijk met besmet sap kan worden overgebracht.
De meeste aardappelrassen reageren slechts met zeer zwakke of helemaal geen symptomen. Dit is dan ook de reden dat dit virus niet eerder geïdentificeerd is geworden. Het meest typische symptoom is de m.o.m. afwijkende habitus van de plant (men sprak in Friesl. in dit verband van afwijkende planten); door de geringere bladontwikkeling maken de planten een meer open en stengelige indruk. Het blad is gekenmerkt door diepnervigheid en ietwat naar beneden buigende bladpunten. Vb. hiervan zijn Bintje en Eigenheimer. Andere rassen, b.v.
Bevelander en Mccrlander, vertonen tevens een vaag doch duidelijk mozaïek. Een klein aantal rassen (o.a. Profijt; laat een duidelijke bronskleurige bontheid met fijne necrotische stipjes zien.Het is onbekend of insecten een rol bij de verspreiding van dit virus spelen. M.b.v. de stamboomteelt, gecombineerd met de serologische reactie, konden van alle Ned. rassen weer virusvrije stammen worden opgebouwd.
