Temp. van de grond in zijn natuurlijke ligging.
Te meten m.b.v.:
a. thermometers op verschillende diepten (z. Grondthermometer), die op bepaalde uren van de dag worden afgelezen;
b. grondthermograaf (z. ook Thermograaf), waarvan de constructie bij de nieuwere typen berust op het uitzetten en inkrimpen van een vloeistof, welke uitzetting en inkrimping door een schrijfpen wordt overgebracht op een met grafiekpapier omspannen roterende trommel.
Wordt de dagelijkse en jaarlijkse gang van de g. vergeleken met die van de luchttemp. dan blijkt, dat de maxima en minima in de grond gemiddeld later vallen dan die in de lucht. Het verschil hangt samen met variaties in de grondsoort en met de vochtigheid van de bodem.
In Ned. is de dagelijkse temperatuurgang in de bodem reeds op ca 20 cm diepte tot op ongeveer J gedeelte van die in de lucht afgenomen en op ca 40 cm diepte ternauwernood meer te bespeuren. Voor de jaarlijkse gang is dit het geval op ca 350 cm resp. 600 cm diepte. Op 6 m diepte heerst dus het gehele jaar dezelfde temp. Ook deze getallen hangen van de grondsoort af.