De solvabiliteit is een maatstaf om de financiële gezondheid van een onderneming te beoordelen. De solvabiliteit is een verhouding tussen het eigen vermogen en het vreemd vermogen en is een indicator voor de mate waarin een onderneming in staat is om haar schuld af te lossen.
Binnen de accounting zijn er diverse maatstaven voor het achterhalen van de financiële gezondheid van een onderneming. Een van deze maatstaven is de zogenaamde solvabiliteit, de verhouding tussen het eigen vermogen en het vreemd vermogen. Indien een onderneming een hoge solvabiliteit heeft, bezit een onderneming verhoudingsgewijs meer dan dat het aan schulden heeft uitstaan. Een lage solvabiliteit betekent juist veel uitstaande schulden tegenover een laag eigen vermogen. De solvabiliteit is dus altijd een verhouding tussen de activa en passiva op de balans.
De solvabiliteit kan op verschillende manieren worden berekend. Men kan een verhouding gebruiken tussen het eigen vermogen en het totaal vermogen, maar ook tussen het eigen vermogen en het vreemd vermogen. Daarnaast kan men een verhouding gebruiken van het vreemde vermogen en het totaal vermogen, dit wordt ook wel de debt ratio genoemd. De hoogte van de solvabiliteit is hierbij afhankelijk van de formule die wordt gehanteerd. Bij de eerste twee formules geldt dat hoe hoger het percentage, hoe beter de solvabiliteit. Bij laatstgenoemde berekening betekent een lager getal juist een betere solvabiliteit, hoe lager de debt ratio, hoe hoger de solvabiliteit en andersom.
Stel een onderneming heeft een eigen vermogen van 1.120.000 euro en een vreemd vermogen van 680.000 euro. De solvabiliteit is dan ongeveer 62 procent (1.120.000 / 1.600.000) of 65 procent (1.120.000 / 680.000). De debt ratio is in dit voorbeeld 38 procent, een stuk lager dan de solvabiliteit.
