Het realisatiebeginsel is een van de accounting principes die wordt gehanteerd bij het controleren van een jaarrekening, of ander financieel rapport, door een accountant.
Het realisatiebeginsel of realisatieprincipe houdt kort gezegd in dat een onderneming pas winst mag rekenen op het moment dat ook voldoende zeker is dat deze winst wordt behaald. Over het algemeen wordt gesteld dat aan het realisatiebeginsel is voldaan wanneer de verkoop en de aflevering van producten zijn volbracht. Dit is slechts een algemene regel, op welke manier het realisatiebeginsel precies wordt ingevuld, is afhankelijk van de onderneming en de accountant die het beginsel in de praktijk brengt.
Door het realisatiebeginsel kunnen ondernemingen winsten pas doorrekenen in de bedrijfsvoering wanneer deze ook een balansdatum hebben, oftewel wanneer vaststaat dat ze op de balans komen. Op deze manier bevordert het realisatiebeginsel eerlijke boekhouding. Zonder dit beginsel zouden ondernemingen grote winsten kunnen opschrijven voor het einde van het jaar, om zo de jaaromzet te vergroten. Door het realisatiebeginsel kunnen deze winsten pas worden opgeschreven wanneer ze ook daadwerkelijk op de balans staan, waardoor men niet zomaar bedragen bij de winst kan opschrijven.
Het realisatiebeginsel lijkt binnen de accounting erg op het voorzichtigheidsbeginsel, wat stelt dat winsten pas als zodanig mogen worden aangemerkt wanneer vrijwel zeker is dat deze binnen de onderneming zijn, terwijl eventuele verliezen die nog niet vaststaan al wel op de balans worden meegenomen.
