In de Verblijfsrichtlijn (Richtlijn 2004/38) staan onder andere de regels omtrent het vrij verkeer van personen uitgewerkt, dat geldt binnen de Europese Unie.
De Europese Unie kent verschillende instellingen die zich bezighouden met verscheidene taken die relevant zijn binnen de Europese grenzen. De instellingen van de Europese Unie staan beschreven in artikel 13 lid 1 van het Verdrag betreffende de Europese Unie (VEU). De lidstaten van de Europese Unie worden vertegenwoordigd door de voornoemde instellingen. Binnen de Europese Unie is het vrij verkeer van personen, goederen, diensten en kapitaal van groot belang. Om het vrij verkeer van personen nader te regelen, heeft de Europese Unie een zogenaamde Verblijfsrichtlijn in het leven geroepen. Het primaire doel van de Verblijfsrichtlijn is er om voor te zorgen dat de burgers van de Europese Unie zich zonder moeilijkheden kunnen vestigen binnen een lidstaat van de Europese Unie. De Verblijfsrichtlijn regelt bijvoorbeeld onder welke voorwaarden een burger uit Nederland zich mag vestigen in Frankrijk, of een andere EU-lidstaat. De regels die hieraan zijn verbonden zijn vrij soepel aangezien de Europese Unie het vrij verkeer van personen/vestiging wil bevorderen. Onder slechts een aantal voorwaarden kan een burger uit bijvoorbeeld Nederland een EU-lidstaat worden uitgezet. Hier kan sprake van zijn na het plegen van een strafbaar feit.
