Er is sprake van verbeurdverklaring wanneer de rechter bij vonnis bepaalde voorwerpen van de veroordeelde inneemt.
Indien een persoon een strafbaar feit pleegt, kan hij ingevolge artikel 27 van het Wetboek van Strafvordering worden aangemerkt als verdachte. De officier van justitie kan in een dergelijk geval besluiten de verdachte te vervolgen op grond van het opportuniteitsbeginsel. Wanneer de officier van justitie daadwerkelijk besluit de verdachte te vervolgen, zal de zaak in beginsel voorkomen bij de sector strafrecht van de rechtbank. De rechter weegt alle relevante feiten en omstandigheden in de zaak en neemt vervolgens een beslissing. De rechter kan bij de oplegging van een straf een onderscheid maken tussen hoofdstraffen en bijkomende straffen. De verbeurdverklaring is een bijkomende straf waarbij de rechter een bepaald voorwerp van de verdachte inneemt. Hierbij moet er worden gedacht aan het voorwerp waarmee het strafbaar feit is gepleegd, bijvoorbeeld een vuurwapen. De verbeurdverklaring staat omschreven in artikel 33 van het Wetboek van Strafrecht.
