Pseudo-koop is een bijzondere opsporingsbevoegdheid waarbij opsporingsambtenaren op legale wijze meespelen bij het plegen van een strafbaar feit.
Wanneer een persoon een strafbaar feit pleegt, kan hij ingevolge artikel 27 van het Wetboek van Strafvordering worden aangemerkt als verdachte. De officier van justitie heeft in een dergelijk geval de bevoegdheid de verdachte te vervolgen op grond van het opportuniteitsbeginsel. De officier van justitie kan er echter ook voor kiezen om - onder bepaalde strikte voorwaarden - de zogenaamde bijzondere opsporingsbevoegdheden aan te wenden. Deze bevoegdheden staan omschreven vanaf artikel 126g van het Wetboek van Strafvordering. Een van deze bevoegdheden is de pseudo-koop. Hierbij worden er opsporingsambtenaren ingezet om bepaalde (strafbare) goederen te aan bieden aan personen. Over het algemeen worden de goederen aangeboden in gebieden waar veel strafbare feiten worden gepleegd, bijvoorbeeld in de buurt van coffeeshops. De pseudo-koop staat geregeld in artikel 126i van het Wetboek van Strafvordering. De opsporingsambtenaren dienen bij de uitvoering van de pseudo-koop rekening te houden met het feit dat zij ingevolge artikel 126i lid 2 van het Wetboek van Strafvordering geen strafbare feiten mogen uitlokken.
