Een platonische relatie is een zuiver psychische relatie zonder begeerte. Er is sprake van een diepe vriendschap.
Een van de kenmerken in deze relatie kan zijn dat de vriendschap er een is van elkaar heel goed aanvoelen, men is gewoon vrienden. De Griekse filosoof en schrijver Plato was de grondlegger van het begrip platonische liefde. Dit lijkt weinig op de huidige betekenis van het begrip. Plato beschreef in zijn boek 'Symposion', dat liefde alleen tussen gelijken, tussen twee mannen kon bestaan. Daarentegen wees hij homoseksualiteit af.
Plato doelde met gelijken op die personen, die beschikten over gelijke rechten en plichten. In het oude Athene hoorden vrouwen hier niet bij en dus bestempelde hij de echte liefde tussen man en vrouw als onmogelijk. De platonische liefde zag Plato als de hoogste trap, de lichamelijke begeerte en seks zag hij als tweede trap en het aangeboren streven en begeren van de mens naar schoonheid, waarheid en goddelijkheid zag hij als derde trap. Personen die deze trap bereikten noemde hij filosofen.
