Begripppenlijst Tweede Kamer

Winish Ganesh (2012)

Gepubliceerd op 13-04-2015

Inbeslagneming

betekenis & definitie

Inbeslagneming, ook wel obsignatie genoemd, kan plaatsvinden wanneer een verdachte een bepaald strafbaar feit heeft gepleegd met een bepaald voorwerp.

Indien een persoon een strafbaar feit pleegt, kan hij ingevolge artikel 27 van het Wetboek van Strafvordering worden aangemerkt als verdachte. De officier van justitie heeft in een dergelijk geval de bevoegdheid om de verdachte te vervolgen op grond van het opportuniteitsbeginsel. Wanneer de verdachte bij het plegen van een strafbaar feit een bepaald voorwerp gebruikt, bestaat er de bevoegdheid voor opsporingsambtenaren om het voorwerp in beslag te nemen. Deze bevoegdheid komt de opsporingsambtenaren toe op grond van artikel 95 van het Wetboek van Strafvordering. De paragraaf waar dit artikel onder valt, stelt uitdrukkelijk dat burgers - die een verdachte op heterdaad wel mogen aanhouden - niet bevoegd zijn om eventuele voorwerpen die bij het plegen van een strafbaar feit door de verdachte zijn gebruikt in beslag mogen nemen. Deze bevoegdheid komt slechts toe aan (bijzondere) opsporingsambtenaren. De inbeslagneming van een bepaald voorwerp kan plaatsvinden om op deze wijze het onderzoek naar een strafbaar feit te vergemakkelijken.