Humanisering van organisaties is het proces dat zich bezighoudt met het weer in ere herstellen van de mens als spirituele, relationele en fysieke samenhang, dat leidt tot vitaliteit en duurzaamheid.
Het woord organisatie heeft in het huidige samenlevingsklimaat een extra toevoeging als humanisering nodig, omdat de mens de laatste decennia verworden is tot een eenzijdig psychisch en fysiek te meten werkelijkheid die vooral materieel wordt ingezet. Onze ogen staan te eenzijdig gericht op een materieel winstoogmerk. De mens is meer dan dat oogmerk alleen. De mens is een relationeel wezen dat acterend een plaats in de sociale context inneemt en al of niet daarbij tijdelijk vriend en vijand maakt. Acteert de mens relationeel en materieel vanuit innerlijke kracht, zoals verwoord in zingeving of anders gezegd spiritualiteit, dan ademt het unieke talent in relaties en de materiële werkelijkheid een energieke, vitale en duurzame kracht uit dat een driedimensioneel winstoogmerk oplevert. Het is de bedoeling (ziel) van mensen in organisaties te leven vanuit de eigen kiemkracht om zo relationeel en materieel een gezonde, vitale en duurzame organisaties te bewerkstelligen.
