Men is in het recht een getuige indien hij een verklaring over een bepaalde situatie aflegt. Dit kan zowel een mondelinge als schriftelijke verklaring zijn.
In het strafrecht kan een getuige worden verplicht om een verklaring af te leggen over een bepaald strafbaar feit dat zich heeft afgespeeld. Indien de getuige weigert een verklaring af te leggen, kan hij worden gegijzeld. Lid 1 van artikel 342 van het Wetboek van Strafvordering gaat over de verklaring van een getuige: "onder verklaring van een getuige wordt verstaan zijne bij het onderzoek op de terechtzitting gedane mededeling van feiten of omstandigheden, welke hij zelf waargenomen of ondervonden heeft." Een verklaring van een getuige wordt door artikel 339 van het Wetboek van Strafvordering erkend als zijnde wettelijke bewijsmiddel en kan derhalve van groot belang zijn in een bepaalde strafzaak. In het recht geldt echter de regel dat een verklaring van slechts één getuige niet voldoende is om tot veroordeling van een verdachte te komen; uit meer feiten en omstandigheden dient wettig en overtuigend te blijken dat een verdachte een bepaald strafbaar feit heeft gepleegd. Dit vloeit voort uit het beginsel van: ''één getuige is geen getuige.''
