Begripppenlijst Tweede Kamer

Winish Ganesh (2012)

Gepubliceerd op 24-01-2013

Eigenrichting

betekenis & definitie

Eigenrichting betekent in het juridisch spraakgebruik dat een burger het recht in eigen hand besluit te nemen.

Wanneer er sprake is van een juridisch geschil, is het verstandig om voor de partijen in het geschil rechtshulp in te schakelen. De bedoeling van de rechtshulp is om er voor te zorgen dat het geschil tussen de partijen wordt opgelost. Een mogelijkheid is dat het geschil voor de rechter komt en er vervolgens een uitspraak plaatsvindt. Een andere mogelijkheid is dat één der partijen kiest voor eigenrichting; het recht in eigen hand nemen is uiteraard verboden. Slechts de rechter mag immers een juridisch geschil beslechten. Wanneer een partij kiest voor eigenrichting, kan het leiden tot een strafbare vervolging. Een voorbeeld van eigenrichting is wanneer een persoon een tuinhek van de buurman kapot maakt omdat hij zich hier aan stoort. Dit is uiteraard verboden en het zal leiden tot een zogenaamde onrechtmatige daad. De persoon die de onrechtmatige daad pleegt zal vervolgens de schade die er ten gevolge van de eigenrichting heeft plaatsgevonden moeten vergoeden.