Bewaring is de eerste fase van voorlopige hechtenis, waarbij de verdachte ten hoogste veertien dagen wordt vastgehouden.
Indien een persoon een strafbaar feit pleegt, kan hij ingevolge artikel 27 van het Wetboek van Strafvordering worden aangemerkt als verdachte. De door de wet in het leven geroepen opsporingsambtenaren hebben de bevoegdheid de verdachte aan te houden en mee te nemen naar het politiebureau voor verhoor. Indien op het politiebureau vast wordt gesteld dat er sprake is van een zwaar strafbaar feit, bestaat er de mogelijkheid om de verdachte langer vast te houden voor verhoor. Ingevolge artikel 63 en 64 van het Wetboek van Strafvordering bestaat er de mogelijkheid om de verdachte ten hoogste veertien dagen vast te houden voor verhoor. Bewaring valt onder de voorlopige hechtenis; voorlopige hechtenis staat omschreven in artikel 67 van het Wetboek van Strafvordering. De bewaring wordt bevolen door de rechter-commissaris, op vordering van de officier van justitie. Er dient echter wel een deugdelijke grondslag te zijn om de verdachte in bewaring te stellen, anders wordt het verzoek daartoe afgewezen.
